A tu taki... dodatek?
Dla tych, którzy mogą się nie rozczytać w  |> 0 |< 3 /\/\ 0 /\/ ! 3 (P O K E M O N I E)

Alfabet pokemoniasty

A – „4”, „@”, „/\”, „/-\”, „F|”
Ą – „om”, „a”, rzadko „4,”, „@,”, „/\,”, „/-\,”, „F|,”
B – „8”, „|3”, „|8”
C – „ˆ”, „<”, „[”, „(”, rzadziej „{”
Ć – „c'”, „ˆ'”, „<'”, „['”, „('”, „{'”, „tś”, „ts'”, „*|*5'”, „^|^5'”, „*|*s'”, „^|^s'”, „t5'”
D – „|)”, „])”, „[)”, „o|”
E – „3”, „€”, „(=”
Ę – „E,”, „em”, „3,”, „€,”
F – „|=”
G – „G”, „6”, „(-”,
H – „|-|”, „[}{]”, „#”,„ff”
I – „l”, „1”, „!”, „|”, bądź jako spójnik: „&” (istnieje kilka wersji tej litery)
J – „_|”, „Y”, „`)”
K – „Q” „C”, „|<”, „|{” „]{”, „|c”, „ck”, „(|<”, „<|<”, „{|<”, „[|<”, „ˆ|<”, „c|<”
L – „1” (proszę nie mylić z „1” oznaczającym „I”, ani z 1 oznaczającym !), „|_”, „][_”
Ł – zwykle nie występuje, ale w niektórych odmianach: „|/_”, „ó” lub „w”
M – „|\/|”, „/\/\”, „^^”, „nn”, „rn”
N – „|\|”, „/\/”
Ń – występuje niezwykle rzadko jako „|\'|” lub „/\'/”
O – „0” (słownie: zero), „()”, „([])”
Ó – nie występuje, a jeżeli już jest, to źle użyte lub zastąpione przez „oo” lub „(')”
P – „[]D”, „|D”, „|>”, „|O”
R – „Ÿ”, „|2”, „12”
S – „5”, „$”, „§”
Ś – „$”, „s'”, „5'”, „§'”,
T – „7”, „']['”, „^|^”, „+”
U – „OO”, „|_|”
V – „\/”
W – „\/\/”, „VV”, „|/\|”, „f”, „ff”, \\' (rodem z Wiadomości)
X – „X”, „><”, „}{”, „)(”
Y – „Y”, „\,/” „'/”
Z – „2”, „7_”
Ż – „sh”, „2*”, „7*_”, „z*”
Ź – „2'”, „7'_”, „z'”
! – „1”, „i” , „uan” , „oneone”, „jeden”

To jak kierat obracać się wśród swoich oprawców i służyć jak pies, to tylko udowodnienie sobie, że życie ma się jedno i w swoich rękach. czekając na tą chwilę robimy sporo niepotrzebnych nam widowisk, a chęć dokończenia dzieła, tylko nam meczy powieki. To tylko uproszczenie procedury umierania, i skrócenie tych ciężkich dni, które nadeszły. Jak już nie wiemy jak sobie pomóc skoro inni nam życie uprzykrzyli, i z miłości pośmiewisko, to cóż zostaje pokazać im co są warci niech każda chwila z piętnem , naszego odejścia, umili im żywot na tej ziemi.
Żona zabrała mi siebie, jedynego syna i skróciła czas ojcu i matce. cóż pozostaje przyjemniejszego jak  w  pomóc jej samemu dokończyć dzieła. I tak już nie ma tu moich bliskich to czemu nie pójść tam , gdzie i oni odeszli, i cieszyć się z ich obecności   nicestwie razem z nimi.